یکی از بهترین خاطراتی که داشتم، روزی رقم خورد که در یک سفر بسیار عالی به جنوب ایران به یک دریاچه بزرگ رسیدم، جایی که من بودم و چند تا از دوستان من و هیچ کس دیگری در آن مکان وجود نداشت، وسط هفته بود و کاملا خلوط و تا دلت بخواد آب و زیبایی دیده میشد. از آنجایی که ما اهل سفر و طبیعت گردی هستیم، همیشه لوازم خودمان را همراه داریم و خیلی از دیدن دریاچه خوشحال شدیم و تصمیم گرفتیم دو، سه روزی در این مکان بمانیم.
دلیل خوشحالی ما زمانی رقم خورد که ما از چند ماه قبل سه عدد قایق بادی خریده بودیم ولی هنوز فرصت استفاده از آن ها را پیدا نکرده بودیم. انقدر هیجان داشتیم که حتی قبل از برپا کردن چادر مسافرتی، شروع به باد زدن قایق ها کردیم. دو قایق سه نفره و یک قایق پنج نفره خریده بودیم و دو نفر، دو نفره شروع به باد زدن هر کدام کردیم، تلمبه های دستی داشتند و تقریبا هر کدام از آن ها 10 دقیقه ای باد شدند.
ساعت 2 بعد از ظهر بود که ناهار نخورده داخل آب رفتیم. هر قایق بادی یک جفت پارو داشت و سه تیم شدیم. پارو زدن اول سخت بود و کم کم راحت تر شد چرا که فهمیدیم باید هر دو پارو را با یک نیرو و یک اندازه داخل آب فرو ببریم تا قایق ها مستقیم حرکت کنند. اشتباه بزرگی که داشتیم این بود که جلیقه نجات نخریده بودم و در بین ما 3 نفر بودند که شنا کردن را بلد نبودند، به همین دلیل کمی ترس داشتیم.
به قدری سرگرم قایق ها شدیم که ساعت 5 عصر شد، هم چادر نزده بودیم و هم گرسنه بودیم، هم زمان دو تیم شدیم و یک تیم چادر ها را برپا میکرد و تیم دیگر ناهار را درست میکرد، البته که ناهار نَه دیگه شام شده بود. قایق سواری انرژی ما را کاملا تخلیه کرده بود و خیلی خسته شده بودیم، تقریبا ساعت 6.30 غذا خوردیم و داخل چادر های مسافرتی رفتیم و خوابیدیم.
راستی یادم رفت بگم که اسم این دریاچه شهیون بود و در 20 کیلومتری شرق اندیمشک و از طرف دیگر شمال غربی دزفول است، دریاچه شهیون پشت روستای پامنار است. حتما با دوستان یا خانواده خود به این دریاچه سفر کنید. راستی استفاده از قایق های بادی هم هیچ منعی ندارد. اگر هم قلاب ماهیگیری داشته باشید، خیلی عالی میشود چرا که پُر از ماهی بود. ما تصمیم گرفتیم قلاب بخریم و دوباره این سفر را تکرار کنیم.