شهر ممنوعه بزرگترین مجموعه دست نخورده کاخ از نظر معماری در جهان است. دودمان های مینگ و چینگ برای بیش از 500 سال در این کاخ ها سکونت داشتند و بر سرزمین پهناور چین حکمرانی می کردند. در حال حاضر شهر ممنوعه 961 متر طول (در امتداد شمال به جنوب) و 753 متر عرض (در امتداد شرق به غرب) و در نتیجه 723 هزار مترمربع وسعت دارد. در شهر ممنوعه بیش از 70 ساختمان با حدود 9000 اتاق وجود دارد که مساحتی حدود 150 هزار مترمربع زیربنا را شامل می شود. قدمت شهر ممنوعه به دهه 1400 می رسد، اما در حال حاضر بسیاری از آن از بین رفته ولی حدود 980 ساختمان باقی مانده فضایی نزدیک به 7/8 میلیون فوت مکعب را به خود اختصاص داده اند.
این شهر در واقع روایتگر فرهنگ چینی است و بسیاری از ساختمان هایش زیر نظر موزه کاخ هستند، هرچند برخی دیگر از آنها هنوز هم مورد استفاده دولت قرار می گیرند
طراحی شهر ممنوعه از نمای کلی تا ریزترین جزییاتش طوری انجام شده که بازتابی از مقاصد فلسفی و مذهبی و نمادی از عظمت و قدرت امپراطور باشد. مانند رنگ زرد: رنگ امپراطور است که تقریبا در تمامی سقف‌ها از آن استفاده شده است.
شهر ممنوعه بزرگترین مجموعه کاخ باقیمانده در جهان است. این شهر طوری ساخته شده که مرکز آن محصور به دیوار پکن باشد و در داخل مجموعه دیوارکشیده بزرگتری به نام شهر امپراطوری قرار داشت.
در اطراف دیوار 10 متری و در خارج از شهر رود حفاظتی به عرض 50 متر دیده می شود. شهر ممنوعه به طور جدی طبق نظام تشریفاتی سلسله‌های فئودالی و استاندارد سیاسی و روحیه اصول اخلاقی ساخته شده است.
طرح کلی، دامنه، شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیازات خاندان و درجه بندی است. 3 قصر این ممنوعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو حه که توجه گردشگران را بیشتر جلب می کند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپراتوران و بر پایی مراسم پرشکوه است.
قصر تای حه، مرکز تمامی شهر ممنوعه و تخت سلطنت طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده می شود. این قصر نیز دارای مجلل‌ترین معماری در شهر ممنوعه است.
دروازه مری دان واقع در جنوب این شهر دروازه اصلی آن به حساب می آید که شکلی شبیه ققنوس دارد. به همین علت نام دیگر آن را هم برج ققنوس گذاشته اند. پس از گذر از این دروازه وارد محوطه ای بسیار بزرگ می شویم که شش پل در آنجا قرار دارد و همگی آنها از روی آب های رودخانه طلایی رد شده اند. پنج ساختمان در دروازه ورودی قرار دارد که می گویند بیانگر انسانیت، وظیفه شناسی، خرد، اعتماد و سعادت است.
رودخانه طلایی هم در این ناحیه بسیار زیبا تزیین شده است. سنگ های به کار رفته در ته این رودخانه سفید رنگ است. ستون های مرمری شکل هم در کنار این رودخانه ساخته شده است. اگر روی یکی از پل های این رودخانه بایستید شاهد نمای بسیار زیبایی به نام تایهمن خواهید بود. تایهمن هم زیباترین دروازه این شهر است که شیر های مجسمه ای شکل از آن حفاظت می کنند.
اگر به دقت به معماری معابد بودایی و قصرهای چینی نگاه کنید تفاوت چندانی میان آنها نمی بینید. چون همگی تقریبا معماری مشابهی دارند به عنوان مثال همگی روی یک سکو ساخته شده اند و یا همه وزن این ساختمان ها را یک پایه بازویی شکل و ستون های چوبی تحمل می کند. از نظر فضای داخلی هم شکل تمام ساختمان های چینی شبیه هم است. چوب ها و یا سنگ های به کار رفته در نمای داخلی آن رنگ شده اند و دیوارها و ستون ها هم اگر کنده کاری نشده اند، به رنگ قرمز درآمده اند.
