این جاده منحصربفرد پسیج دو گوا ( Passage du Gois ) در فرانسه برای مرتبط کردن خلیج برنیف ( the Gulf of Burnёf ) به جزیره ی نوآموچی( Noirmoutier ) در اقیانوس اطلس ساخته شد و دلیل ساخت این جاده رفت و آمد راحتتر مردم بود. چون تا آن زمان با قایق و کشتی باید این راه را طی می کردند و در ابتدا هم فکر نمی شد که این جاده تا این حد معروف شود و گردشگران زیادی را از سراسر نقاط جهان برای دیدن به این منطقه جذب کند. در سال ۱۷۰۱ میلادی برای اولین بار پسیج دو گوا به عنوان جاده ی ارتباطی روی نقشه ها ثبت شد و حدود سال ۱۸۴۰ میلادی بود که این جاده ماشین رو شد و تا جایی پیش رفت که امروزه طول آن به ۲٫۵۸ مایل، حدودا ۴,۱۲۵ متر رسیده است. نقطه خاص و جالب توجه این جاده این است که شبیه به سراب می ماند در ساعتی از روز آن را می بینیم و در ساعاتی دیگر هیچ اثری از آن نیست. دو سمت دو گوا را آب فرا گرفته است به همین دلیل در زمان هایی که جزر و مد با شدت بیشتری اتفاق می افتد جاده را کاملا در خود فرو می برد و جاده حدود 4متر زیر آب می رود. جزر و مد اجازه می دهد که تنها دو بار در روز آن هم به اندازه ی ۱ ساعت و نیم جاده در میان اقیانوس اطلس نمایان شود. امروزه پسیج دو گوا به عنوان یک سازه ی ملی فرانسه و از برترین قطب های گردشگری آن به حساب می آید. بر روی این جاده ایستادن و یا پارک ماشین اکیدا ممنوع می باشد و با متخلفان برخورد شدید قانونی می شود. رانندگان باید بسیار آهسته حرکت کنند و از ترمز زدن تا جایی که می توانند خود داری کنند چون دو گوآ در اکثر مواقع لغزنده است و خطر سر و لیز خوردن با شدت زیاد می باشد.
